Oseira
5/6
Xunqueira de Ambia
Hier in Galicia schrijven ze een x voor de jota, maar spreken het wel als jota uit, maar ook als sof sh zoals in Portugal, en de ll ook als jota. Helemaal het fijne er van heb ik nog niet ontdekt. Nu ik hier weer een paar dagen ben, lukt het me om te vragen wat ik wil en ik versta ook wel het een en ander.
Het was weer een prachtige tocht. Er was dikke mist, wat ook voordelen heeft. Je ziet niet hoe lang een eindeloos recht stuk is en niet hoe hoog de bergen zijn. De mist trok op zodat we konden genieten van al het moois om ons heen. Vandaag hadden we niet zo'n lange etappe, zodat we uitgebreid foto's konden maken. Misschien heb ik in Ourense waar we morgen komen de gelegenheid om weer wat foto's te plaatsen.
Even een ode aan mijn stokken! Ze hebben me al goede diensten bewezen. Elke keer als ik mijn evenwicht dreig te verliezen houden ze me overeind. En ook met moeilijke afdalingen geven ze zekerheid.
Wij waren als eerste in de herberg. En nu ineens is hij vol, 24 pelgrims. Zo zie je niemand dagenlang en dan zo veel tegelijk. Het komt ook omdat we dichter bij Santiago komen. Er zijn een echtpaar uit Nieuw-Zeeland, Duitsers, Fransen, Spanjaarden.
We gaan straks in het dorp eten. Op onze ontdekkingstocht door het plaatsje hebben we een adresje gevonden.
7/6
Oseira.
Gisteren hebben we 23 km gelopen naar Ourense. Bijna helemaal over asfalt, veel klimmen en dalen, geen echte mooie natuur, over een akelig industrieterrein. Ik was echt op toen we bij de herberg aankwamen. Daar zaten 16 pelgrims al te wachten tot de herberg open ging. Gelukkig kregen we een onderbed. Even gerust en toen de stad in. Ourense is een mooie stad. Een prachtige kathedraal die midden in de stad staat, ingebouwd door huizen en gebouwen. Hij is kolossaal, romaans en toch met veel pracht en praal van de retabel. We zagen de As Burgas, de heet water thermen midden in de stad. Het water komt met 65 graden uit de grond en dat al sinds de Romeinse tijd.
En wat aten we??!! Orellas de cerdo, varkensoren, met kraakbeen en al, en met veel scherpe paprikapoeder, varkensstaart en andere tapas. Jan vond de oortjes niet lekker. Ik moest er even aan wennen, maar vond het lekker. Het is een specialiteit van Ourense.
Voor vandaag stond er een enorme klimpartij van 7 km op het programma en dan nog 13 km. Jan stelde voor, omdat ik zo moe was, om die klim over te slaan door een taxi te nemen tot een eindje na het hoogste punt. Eerst wilde ik dat niet, maar bij nader inzien leek het ons een goed idee. Anders was het te veel voor mij. Want we zijn er nog niet. De taxi zette ons af bij een punt van die camino. Het was een prachtig stuk dat we liepen. En nu slapen we in een herberg in een cisterciënzerklooster. Het is een enorm complex. Als je aan komt lopen is het een enorme muur met kantelen zonder vensters. Er zijn een paar bijgebouwen. In één daarvan is de herberg. Het klooster zelf is zo enorm groot met patio's, zalen, gangen, trappen, gewelven. Maar het geheel is vreselijk somber. En daar leven 8 broeders, die we zagen tijdens de vespers, van wie er 2 nog heel jong waren.
We slapen in een enorme zaal van dikke stenen muren, met 8 andere pelgrims. Het is hier ijskoud, terwijl het vandaag 30 graden is geweest.
Ik heb maar een extra deken gepakt van het onbeslapen bed boven mij.
Xunqueira de Ambia
Hier in Galicia schrijven ze een x voor de jota, maar spreken het wel als jota uit, maar ook als sof sh zoals in Portugal, en de ll ook als jota. Helemaal het fijne er van heb ik nog niet ontdekt. Nu ik hier weer een paar dagen ben, lukt het me om te vragen wat ik wil en ik versta ook wel het een en ander.
Het was weer een prachtige tocht. Er was dikke mist, wat ook voordelen heeft. Je ziet niet hoe lang een eindeloos recht stuk is en niet hoe hoog de bergen zijn. De mist trok op zodat we konden genieten van al het moois om ons heen. Vandaag hadden we niet zo'n lange etappe, zodat we uitgebreid foto's konden maken. Misschien heb ik in Ourense waar we morgen komen de gelegenheid om weer wat foto's te plaatsen.
Even een ode aan mijn stokken! Ze hebben me al goede diensten bewezen. Elke keer als ik mijn evenwicht dreig te verliezen houden ze me overeind. En ook met moeilijke afdalingen geven ze zekerheid.
Wij waren als eerste in de herberg. En nu ineens is hij vol, 24 pelgrims. Zo zie je niemand dagenlang en dan zo veel tegelijk. Het komt ook omdat we dichter bij Santiago komen. Er zijn een echtpaar uit Nieuw-Zeeland, Duitsers, Fransen, Spanjaarden.
We gaan straks in het dorp eten. Op onze ontdekkingstocht door het plaatsje hebben we een adresje gevonden.
7/6
Oseira.
Gisteren hebben we 23 km gelopen naar Ourense. Bijna helemaal over asfalt, veel klimmen en dalen, geen echte mooie natuur, over een akelig industrieterrein. Ik was echt op toen we bij de herberg aankwamen. Daar zaten 16 pelgrims al te wachten tot de herberg open ging. Gelukkig kregen we een onderbed. Even gerust en toen de stad in. Ourense is een mooie stad. Een prachtige kathedraal die midden in de stad staat, ingebouwd door huizen en gebouwen. Hij is kolossaal, romaans en toch met veel pracht en praal van de retabel. We zagen de As Burgas, de heet water thermen midden in de stad. Het water komt met 65 graden uit de grond en dat al sinds de Romeinse tijd.
En wat aten we??!! Orellas de cerdo, varkensoren, met kraakbeen en al, en met veel scherpe paprikapoeder, varkensstaart en andere tapas. Jan vond de oortjes niet lekker. Ik moest er even aan wennen, maar vond het lekker. Het is een specialiteit van Ourense.
Voor vandaag stond er een enorme klimpartij van 7 km op het programma en dan nog 13 km. Jan stelde voor, omdat ik zo moe was, om die klim over te slaan door een taxi te nemen tot een eindje na het hoogste punt. Eerst wilde ik dat niet, maar bij nader inzien leek het ons een goed idee. Anders was het te veel voor mij. Want we zijn er nog niet. De taxi zette ons af bij een punt van die camino. Het was een prachtig stuk dat we liepen. En nu slapen we in een herberg in een cisterciënzerklooster. Het is een enorm complex. Als je aan komt lopen is het een enorme muur met kantelen zonder vensters. Er zijn een paar bijgebouwen. In één daarvan is de herberg. Het klooster zelf is zo enorm groot met patio's, zalen, gangen, trappen, gewelven. Maar het geheel is vreselijk somber. En daar leven 8 broeders, die we zagen tijdens de vespers, van wie er 2 nog heel jong waren.
We slapen in een enorme zaal van dikke stenen muren, met 8 andere pelgrims. Het is hier ijskoud, terwijl het vandaag 30 graden is geweest.
Ik heb maar een extra deken gepakt van het onbeslapen bed boven mij.
Stel dat het blijvende sporen achterlaat ....... horen we straks een knorrende vriendin. Jan durfde zich er niet aan te wagen. Wat een ware delicatesse is zijn varkenshersens.
Mijn moeder kon ze heerlijk bereiden en hebben dat vroeger regelmatig gegeten. Weet je meteen waarom ik zo'n "goeie' bridger ben.
23 km. op een dag gelopen, fantastisch.
De adrenaline zal door het lijf gieren als jullie in Santiago aan komen. Wat een enorme prestatie.
Ik vind het heerlijk iedere keer je verhaal te lezen en kijk er ook echt naar uit. Het herinnert me aan de 1,5 durende wereldreis van mijn dochter met haar vriend. Iedere dag prachtige verhalen.
Lous en Jan geniet van jullie laatste tochten met liefs vanuit Eindhoven. groeten Marcella.
Ik kan je nu volgen, mooie tocht maak je.
Groet Ria.
Slim dat jullie een stuk met de taxi hebt gedaan, wat een tocht geweldig. Eten is goed, hoewel varkensoren mij niet kunnen behagen.
Zo komen jullie steeds dichter bij de plek en dan als jullie in Santiago aankomen. Slim Lous dat je stokken bij je hebt.
Geniet er van en heel fijne tocht.
liefs Eric en Trees
wat verstandig Lous, om een keer de taxi te nemen, het is zonde als je niet van de mooie natuur kunt genieten vanwege vermoeidheid.
ik heb ook in dat klooster overnacht, met mijn maatjes. Wij hebben daar afscheid van elkaar genomen en ik ben alleen naar Kaap Finisterre door gegaan. ik wens jullie een inspirerende wandeltocht,
groetjes, Lia
groetjes Lia