Muxia
18/6
Lires
Nu is het einde van onze tocht toch echt heel dichtbij. Het is met gemengde gevoelens, zoals altijd. Aan de ene kant is dit fysiek voor mij voldoende geweest. Af en toe heb ik het echt zwaar gehad. Ik bewonder Jan die zonder moeite, lijkt het, rustig doorstapt. Aan de andere kant zal het vreemd zijn dit ritme van leven niet meer te hebben, niet meer de hele dag in de natuur te zijn. Morgen de laatste 15 km naar Muxia. Vandaag ook maar 16 km. Natuurlijk altijd stijgen en dalen, maar niet heftig, over mooie paden, door eucalyptusbossen, en langs bermen vol met bloemen. Alweer twee blauwe bloempjes gezien waarvan we de naam niet weten. We hebben thuis heel wat op te zoeken. Nu geniet ik van de zon. Af en toe verdwijnt hij achter een wolk, maar het is waarschijnlijk beter weer dan in Nederland.
19/6
De laatste dag. We gingen met stralend weer uit Lires weg. Heerlijk om te lopen, nog lekker fris. Je voelde de aanwezigheid van de zee dichtbij. En als we hoog waren, zagen we hem. En toen het bordje Muxia 2 km. Ja dat is het dan. Muxia is een klein plaatsje met gekleurde huisjes, een haven. Eigenlijk ligt het op een landtong met aan twee kanten dus zee. De gemeente herberg was nog dicht. We zijn nu in een andere, ook prima. We zijn naar het eind van de landtong gelopen waar op de rotsen de kerk van de Virgin de la Barca is. De legende zegt dat Maria in een visioen in een stenen boot aan Jacobus verscheen toen hij in moeilijkheden zat. Een stuk van die boot ligt daar op de rotsen. Het is een prachtige plek. Het was hoogtij, het water spatte hoog op. Teruggaand langs de boulevard zijn we een strandje opgegaan en hebben heerlijk tot onze knieën in het water gelopen.
Het is een naar en raar gevoel dat het afgelopen is. Er is nog zoveel om over te denken.
Lires
Nu is het einde van onze tocht toch echt heel dichtbij. Het is met gemengde gevoelens, zoals altijd. Aan de ene kant is dit fysiek voor mij voldoende geweest. Af en toe heb ik het echt zwaar gehad. Ik bewonder Jan die zonder moeite, lijkt het, rustig doorstapt. Aan de andere kant zal het vreemd zijn dit ritme van leven niet meer te hebben, niet meer de hele dag in de natuur te zijn. Morgen de laatste 15 km naar Muxia. Vandaag ook maar 16 km. Natuurlijk altijd stijgen en dalen, maar niet heftig, over mooie paden, door eucalyptusbossen, en langs bermen vol met bloemen. Alweer twee blauwe bloempjes gezien waarvan we de naam niet weten. We hebben thuis heel wat op te zoeken. Nu geniet ik van de zon. Af en toe verdwijnt hij achter een wolk, maar het is waarschijnlijk beter weer dan in Nederland.
19/6
De laatste dag. We gingen met stralend weer uit Lires weg. Heerlijk om te lopen, nog lekker fris. Je voelde de aanwezigheid van de zee dichtbij. En als we hoog waren, zagen we hem. En toen het bordje Muxia 2 km. Ja dat is het dan. Muxia is een klein plaatsje met gekleurde huisjes, een haven. Eigenlijk ligt het op een landtong met aan twee kanten dus zee. De gemeente herberg was nog dicht. We zijn nu in een andere, ook prima. We zijn naar het eind van de landtong gelopen waar op de rotsen de kerk van de Virgin de la Barca is. De legende zegt dat Maria in een visioen in een stenen boot aan Jacobus verscheen toen hij in moeilijkheden zat. Een stuk van die boot ligt daar op de rotsen. Het is een prachtige plek. Het was hoogtij, het water spatte hoog op. Teruggaand langs de boulevard zijn we een strandje opgegaan en hebben heerlijk tot onze knieën in het water gelopen.
Het is een naar en raar gevoel dat het afgelopen is. Er is nog zoveel om over te denken.
Geweldig dat jullie de tocht tot een zo goed einde hebben gebracht , het was af en toe best pittig, konden wij lezen.
En nu , back to earth, met toch ook weer fijn , kinderen en kleinkinderen zien.Goede reis terug en tot gauw.
Liefs, Mieke.
Dank dat ik jullie op deze bijzondere reis mocht volgen.
Ik hoop jullie hier in Voorschoten te ontmoeten,van harte welkom .
Groetjes vav Ria.
Iedere maandagochtend zijn je collega's weer benieuwd naar jullie beleefnissen. Het boekwerkje wordt door de meesten wekelijks ter hand genomen en ze zijn heel betrokken. We kijken er naar uit dat je weer hier bent en de verhalen verder kunt toelichten.
Veel lieve groeten van je collega vrijwilligers en Karin